ANNEM İÇİN

Annem için yazmak istiyorum bugün. ( İş değişikliğim ile ilgili değişim sürecimde bir türlü iki kelime yazmaya zaman bulamamıştım. Şunu belirtmek isterim ki şu geçen yaklaşık dört haftada yoruldum ama mutluyum. Ve annecim de mutludur eminim. )

Annem ve 30 Eylül

Bugün 30 Eylül, beş yıl önce bugünün başlayan gecesinde, hayatımın en zor gününü yaşadım. Çaresizliğin ne demek olduğunu ve onun yaşadığı acıyı gördüm. Annem, yanımdan ayrılırken hala bir ümit yaşar mı diye beklediğim dakikalar… Dakikalar diyorum bilmiyorum ki zaman kavramı anlamını yitirmişti. Belki saatler geçti. Yanına gittim, biliyorum hiç hastanede olmak istemiyordu. Anne buradayım, buradayız dedim, yalnız değilsin merak etme. Işığa dikmişti gözlerini. Ve benim sözlerimden sonra günlerdir hiçbir tepki göstermeyen annem evet der gibi gözlerini kırptı. Buyrun işte benim için küçük bir ümit belki bir şey olmayacak, belki annem ölmeyecek. Daha sonra yine bana verdikleri sandalyeye oturdum, monitörü izlememi söylediler. Aslında kendileri de izliyordu. Sonra doktorların monitöre bakıp koşuşması, perdeyi örtmeleri ve benim o an nereye kaçacağımı şaşırmam. Neden mi kaçmak istedim, çünkü o anın geldiğini anlıyorsunuz ve sanki kaçarsam olmaz, gerçekleşmez sandığımdan. Eşim kaldı yanında. Ve bir süre sonra eşimin köşeden dönüp, ağlayarak yanıma geldiğini görünce, işte ince bir çizgi, koptuğunuz an…

Annem ve o an…

Annem için yazıyorum bugün… Ne mi hatırlıyorum daha sonra, sağlık çalışanlarının onu göstermeden önce hazırladığını ve yanına girmeme izin verdiklerinde onu deli gibi öptüğümü… Öpersem uyanır mı acaba ya da seslensem… Yine bana kraliçem der mi, Nurrr diye seslenir mi? Merak eder mi beni yine? Ağlama der mi? Ağlama gözlerin kırışır der mi? Ağlama değmez hayat, Neşeli ol ki genç kalasın şarkılarını söyler mi? Ya da Bir Sevgi İstiyorum şarkısını mırıldanır mı? Aman bu kızım da heyecanlıdır, paniktir der mi? Ya da işte bizim bu kız da çok konuşur, bayılır anlatmaya der mi? Ses tonumdan hemen anlar mı ne hissettiğimi? Sıkıntım mı var, mutlu muyum hemen söyler mi yine? Hadi bir kısır yap yiyelim, der mi yine? Poz verip hazırlanıp fotoğramı çekin, der mi? Sonra bakar mıyız eski fotoğraflara onunla?

Annem gidince…

Karşılıksız sevgidir, hep yanınızda olduğunu bildiğinizdir, sizi gerçekten düşünendir anne. Artık her şeyi kendiniz düşünmek zorundasınızdır yokluğunda. Evet anneniz ebediyete göçtüğünde artık büyürsünüz. Çünkü, kaç yaşında olursanız olun yanında çocuk olacağınız anneniz yoktur artık.

Annem için yazıyorum bugün… Sonra bir bakarsınız ki anneniz gibi seviyorsunuzdur kendi çocuklarınızı. Onun kullandığı sözcükler dilinizde. Anlattığı her şeyi hatırlarsınız, sizinle paylaştığı tüm anılarını. Aslında hala bir parçanızdır o, ruhunuzun en derinliklerinde. Sizi karnında taşıyıp dünyaya getiren, sizi ilmek ilmek işleyen bir insan sizden ayrılır sanıyorsanız yanılıyorsunuz. O hep sizinle.

Annem hep benimlesin, sözümde, düşümde, içimde…